Lozica

Parthenocissus (Lozica) je biljka iz porodice Vitaceae u koju spada i vinova loza. To je listopadna penjačica koja se sama penje uz podlogu pomoću vitica ili češće pomoću prianjalki nalik na male diskove koji se nalaze na vrhovima vitica. Uzgaja se zbog dekorativnih listova zelene boje koji su često jarko obojeni ujesen. Cvjetovi su sitni i neugledni, a nakon oplodnje iz njih se razvijaju tamnoplave ili crne bobe promjera do 8 mm koje mogu izazvati blage probavne smetnje ako ih se proguta.

Sve vrste lozica (ima ih oko 10) dobro će rasti u plodnoj, dobro dreniranoj zemlji u sjeni ili na suncu. Vrlo su bujnog rasta i narastu 10 – 20 m u dužinu. Razmnožavaju se sijanjem sjemena u hladnom klijalištu ujesen, a mogu se razmnožiti i pomoću zelenih reznica ljeti ili pomoću odrvenjelih reznica ujesen. Sve vrste lozica otporne su na hladnoću, biljne bolesti i štetnike.



Najčešće uzgajane vrste

Parthenocissus henryana – drvenasta penjačica s dlanasto razdijeljenim tamno zelenim listovima i bijelo obrubljenim lisnim žilama. Listovi ujesen poprime svjetlocrvenu boju. Naraste u dužinu do 10 m.

Parthenocissus quinquefolia – žilava penjačica s dlanasto podijeljenim listovima zelene boje koja ujesen pređe u dugotrajnu, briljantno crvenu boju. Naraste do 15 m u dužinu.

Parthenocissus thomsonii – drvenasta penjačica s dlanasto podijeljenim listovima tamno zelene boje koji su crvenkasto purpurni u mladosti, purpurnozeleni ljeti i svjetlocrveni ujesen. Naraste do 10 m u dužinu.

Parthenocissus tricuspidata – žilava drvenasta penjačica s različito oblikovanim listovima koji su na tri dijela duboko urezani ili na tri plojke podijeljeni, veličine do 20 cm, zelene boje koja prelazi u briljantno crvenu do purpurnu ujesen. Naraste do 20 m u dužinu.

Cissus antarctica- sobna lozica


Sobna lozica ne voli prejako sunce. Treba je postaviti na prozor okrenut severu ili istoku. Leti se zaliva dva puta nedeljno, ali prethodno treba proveriti vlažnost zemljišta. Zimi se zaliva manje, jedanput u toku dve nedelje.
Sobnu lozicu tokom zime treba držati u prostoriji gde je temperatura oko 15 stepeni, a leti oko 20 stepeni Celzijusa.


U toku vegetacije prihranjuje se pažljivo svakih četrnaest dana, jer ne podnosi prejake rastvore đubriva. Da bi se obezbedila odgovarajuća vlaga vazduha, blago se prska vodom.
Presađivanje zavisi od jačine rasta. Ako preraste saksiju, može se presaditi i dva puta godišnje. U rano proleće treba joj prekratiti glavne izdanke da bi zadržala grmolik izgled i gustinu.
Razmnožava se u proleće mladim izdancima. Treba izabrati izdanak s dva para listova, sasvim uz glavnu stabljiku. Pre sadnje donji par listova treba ukloniti. Izdanak se sadi u smešu treseta i peska i dobro zalije, pa preko saksije navuče plastična kesa. Drži se na temperaturi od 16 do 18 stepeni Celzijusa. Svakog dana se plastična kesa odiže oko pet minuta i pazi da se zemlja ne osuši.
Brzo se zakoreni pa se onda presađuje u uobičajenu zemlju za cveće.